Dawno nie jechałem leśną drogą prowadzącą od szosy kostrzyńskiej w kierunku Pniewa i Osiecka. W ubiegłym roku była ona naprawiana poprzez wysypanie gruzu, a tym samym stała się nieprzejezdna dla rowerów. Chciałem sprawdzić jak to wygląda w tym roku. Przez ten czas pojazdy pracujące w lesie wgniotły gruz w grunt i jest całkiem znośnie. W las wjechałem na wysokości północnego węzła obwodnicy Skwierzyny.
Nie byłbym sobą jakbym się nie zatrzymał obok wysadzonych resztek jednokondygnacyjnego bunkra Pz.W.859.

   Po 10 km wyjechałem na dużą polanę z brukowaną drogą prowadzącą od lasu do wymarłej wsi – widma. Pniewo k/ Osiecka wioska której już nie ma, została tylko droga wybrukowana kocimi łbami, ruiny zagród, stary cmentarz i kupka gruzu w miejscu gdzie kiedyś stał kościół. Zamieszkały jest tylko jeden dom na końcu wsi w pobliżu dawnego folwarku. Pochodziłem wśród nagrobków cmentarza i resztek zagród (podobno w 1939 było ich 22) i ruszyłem do Osiecka.

   Chciałem dziś również sprawdzić możliwość dotarcia z Osiecka do Dębowca z wykorzystaniem skrótu na przełaj przez las. Okazało się że droga jest zupełnie niezła i po kilku kilometrach jazdy ukazuje się Dębowiec - osada popegeerowska oddalona o 4 km od Nowej Wsi. Mieszka tam tylko kilka rodzin. Z Osiecka można tam dotrzeć pokonaną przeze mnie leśną drogą gruntową, natomiast z Nowej Wsi i Glisna drogami brukowanymi kocimi łbami. Miałem w związku z tym kolejną porcję terenu jadąc jej poboczem do Nowej Wsi. 

   Na odcinku do Sokolej Dąbrowy skorzystałem z szosy asfaltowej. W Sokolej Dąbrowie pomyślałem jednak o możliwości dotarcia do Starego Dworku poprzez las obok osady Krzywokleszcz z ominięciem Bledzewa i Zemska. Zatem kolejne kilometry po drogach gruntowych.

Z Starego Dworku do Skwierzyny dojechałem już bez udziwnień i szukania nowych dróg. W sumie z dzisiejszych 51 km, 36 przejechałem po drogach gruntowych i kocich łbach, czyli de facto również gruntowych ponieważ jechać na nich dało się tylko poboczami.

Rower: Dane wycieczki: 51.00 km (36.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

   Wczorajszy wpis Robaka z wyjazdu do Rokitna i Lubikowa podsunął mi pomysł że mógłbym zobaczyć przebudowaną w ubiegłym roku plażę nad Jez. Lubikowskim. Jakoś do tej pory nie miałem okazji podziwiać tej inwestycji, choć wiele o niej słyszałem. Problemem mógłby być czas dojazdu, no bo co można zobaczyć po zmroku. Zdążyłem dojechać rzutem na taśmę, kiedy wyjeżdżałem na brzeg jeziora zaczęło się robić szaro. Takie szare wyszły też zdjęcia. 

Rower: Dane wycieczki: 45.00 km (4.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

   W dniu dzisiejszym zostałem zwolniony z części codziennych obowiązków popołudniowych, mogłem zatem odbyć trochę dłuższą wycieczkę. Już kilka razy wybierałem się pod Gorzycę zobaczyć pomnik-kamień na brzegu Obry. Myślałem że dziś starczy czasu na to aby do niego dotrzeć przed zmrokiem, i prawie się udało.
Z Skwierzyny wyjechałem w kierunku Międzyrzecza. Na wysokości Rojewa skręciłem w las w kierunku Obry. Lasami przedostałem się pod most na Obrze w Gorzycy.

   Przed leśniczówką nad Obrą odbiłem do zakola z pomnikiem. Starczyło światła na kilka fotografii. Na skraju lasu natknąłem się na osobnika w mundurze który wyraźnie szykował się do nocy na biwaku, rozbijał namiot. Jakaś szkoła przetrwania ? Czy co ?
   Kilka słów o głównym celu dzisiejszej wycieczki. Kamień widzieli zapewne wszyscy którzy kiedykolwiek spływali kajakami Obrą z Świętego Wojciecha do Gorzycy. Trudno go nie zauważyć sterczy metr od brzegu rzeki. Na użytek kajakarzy istnieje opowiastka o zakochanym który po zamarzniętej Obrze usiłował przedostać się do wybranki. Przeprawa skończyła się tragicznie. Naprawdę ma on jednak pewien związek z przeprawą przez rzekę ale innego rodzaju. O tym niżej.

   W październiku 1882 r właściciel majątku w Gorzycy Leonard August Kalckreuth zorganizował polowanie. W trakcie przeprawy przez Obrę wywróciła się łódź z myśliwymi. Dla uczestników przeprawy przygoda zakończyła się tylko kąpielą w lodowatej wodzie, ale jeden z myśliwych stojących na brzegu zmarł na zawał serca. Był to 70-letni ojciec organizatora polowania – Leonard Karl Kalckreuth, właściciel majątku w Chycinie i w Kursku. W następnym roku syn dla upamiętnienia ojca wzniósł ten obelisk. Na kamieniu zachowało się miejsce z maleńkim fragmentem żeliwnej tablicy inskrypcyjnej.
Nie wierząc że będzie jeszcze cokolwiek widać pstryknąłem z mostu pałac w Gorzycy. Właściciel od kilku lat remontuje pałac i otaczające go budynki. Efekty zaczynają być widoczne. W majątku swoją siedzibę ma gospodarstwo agroturystyczne "Maya"

Przed pałacem dopadła mnie noc. Powrót w ciemnościach przez Kursko, Chycinę i Bledzew.


Rower: Dane wycieczki: 48.00 km (23.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Nie miałem dziś ochoty na żadną z szos. Najłatwiejszy dostęp do pełnego poligonu osiągalny jest wczorajszą trasą.
Ptactwo również było na swoim zwykłym żerowisku. Żurawi dziś zdecydowanie mniej, zresztą zaraz odleciały, zostało stadko łabędzi. One odwrotnie od żurawi dopiero się zlatywały.
Żeby nie wracać tą samą drogą ruszyłem wałami do Dłuska. Dawno tamtędy nie jechałem i trochę się przeliczyłem z odległością. W Dłusku znalazłem się o zmroku. Szybki powrót do Skwierzyny, tym razem na skróty, drogą leśną. No i udało się, mniej szosy być nie mogło. 
Rower: Dane wycieczki: 24.00 km (17.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

   Dziś wybrałem się na przejażdżkę wałem przeciwpowodziowym w kierunku Dłuska. Miejsca te o tej porze roku są odludne, nawiedzane tylko sporadycznie. Dziś widziałem jedynie świeże ślady końskich kopyt. Z jeźdźcami musiałem się rozminąć o jakieś pół godziny.
W ubiegłym tygodniu od jednego z właścicieli tych koni słyszałem  że zbierają się tam stada żurawi liczące po kilkaset sztuk. Myślałem że trochę koloryzuje, w końcu Skwierzyna to nie Słońsk. Po wczorajszej próbie czasu oceniłem że dziś starczy go akurat na to by sprawdzić jak to jest naprawdę z tym drobiem. Jechało się doskonale, drogi jeszcze nie rozjeżdżone przez ciągniki rolnicze.
Żurawie są. Około 200 m od wału żeruje stado liczące jakieś 300 osobników. Tak zlewają się z barwą pola że niemal niewidoczne. Na zdjęciach widoczna jest tylko niewielka część tego stada. Po kilkunastu minutach towarzystwo w kilku grupach zerwało się do lotu i poszybowało gdzieś w kierunku Międzychodu. Pojechałem jeszcze kawałek i zawróciłem płosząc po drodze stadko saren. 

Rower: Dane wycieczki: 15.00 km (12.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

   Dziś chciałem sprawdzić na jakie odległości mogę sobie już pozwolić po pracy aby nie wracać całkowicie po zmroku. Okazuje się że o tej porze zimy odległość ta oscyluje wokół 20 km. Akurat starczy do Murzynowa z małymi obocznościami. Wybrałem spokojną drogę gruntową prowadzącą przez Kijewice. Wjazd na nią umiejscowiony jest obok składnicy drewna i byłej stacji kolejowej Skwierzyna Gaj. Skorzystałem z okazji aby zobaczyć w jakim stanie jest drugi z naszych zbędnych mostów kolejowych. Wjazd oczywiście zabezpieczony gustownym parkanem z żerdek, chętni do bliższego zapoznania się z konstrukcją mogą skorzystać jednak z sporej dziury.

   Jak na poprzednim z mostów na tym również ostał się jeno szkielet, z góry bardziej ażurowy niż wydawałoby się patrząc na niego z boku. Most ma podobną funkcję jak betoniak z wczorajszego wpisu. Pozwala odpływać nadmiarowi wody w czasie wylewów Warty. W przeciwnym wypadku nasyp kolejowy działałby jak zapora.

   Droga do Kijewic w lepszym stanie niż oczekiwałem tego po zimie. W lesie za stacją spodziewałem się błota i kałuż, okazało się że jest zupełnie sucho i gładko. Same Kijewice nic ciekawego, dwa domy mieszkalne i ferma gęsi w budynkach folwarcznych. Dziś nie widziałem żadnej gąski, pewnie będą dopiero wiosną. Za Kijewicami w starorzeczu Warty znajduje się zespół okazałych dębów "Kijewickie Kerki" dziś jednak nie skręcam w ich kierunku. Czas goni bo chciałem jeszcze w Murzynowie zaglądnąć na rodowy cmentarzyk rodziny Delius. Deliusowie byli międzywojennymi posiadaczami majątku w Murzynowie, a jeden z braci miejscowej cegielni. Nie ma na tej nekropolii śladów po jakichkolwiek nagrobkach, być może że w ogóle nie zdążono dokonać tam żadnych pochówków. Na leśnej polance za starym ewangelickim cmentarzem pozostał tylko okazały granitowy krzyż z napisem informującym że miejsce to przeznaczono do wiecznego spoczynku członków rodziny Delius.

Po powrocie na szosę akurat zaczął się zmierzch. Do Skwierzyny udało się wrócić tuż przed zmrokiem.

Rower: Dane wycieczki: 20.00 km (7.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

   Była to rekreacyjna jazda jednym z niedzielnych szlaków Skwierzynian, z tym że wszyscy zawracają od miejsca gdzie zaczyna się bruk w Świniarach, a ja dotarłem jeszcze kilka km dalej. A teraz trochę szczegółów. Jeszcze przed opuszczeniem Skwierzyny zatrzymałem się na moście tzw betoniaku. Zbudowany w latach trzydziestych wraz z groblą po której przebiega droga przez dolinę Warty, w czasie powodzi przepuszcza nadmiar wody nie mieszczącej się w zwykłym korycie rzeki.

Za Świniarami dawna droga do Międzychodu skręcała w obecną drogę leśną i prowadziła w kierunku istniejącej do roku 1945 karczmy "Grünbaum". Zaraz za karczmą wypiętrzało się wzgórze Heidchen Berg (podobno dziś nosi nazwę Góra Łukaszki ?) Wokół wzgórza istniała 5-cio zagrodowa kolonia Nowe Świniarki. A na szczycie pagórka zachował się stary cmentarzyk. Jeszcze kilka lat temu było tam kilka czytelnych tablic nagrobnych, dziś zachowały się tylko dwie najtrwalsze nie pozwalające się zniszczyć tym czymś przypadkowym co nawinie się pod rękę wandalowi.

   Dalej droga prowadzi do ruin pałacu w Nowym Dworze. Ruiny znajdują się w zdziczałym parku którego głównym elementem jest sierpowaty staw - prawdopodobnie dawne starorzecze Warty. Na skraju parku stoi maleńki kościółek służący miejscowej społeczności. W osadzie jest ok. 10 zagród.

Jeszcze tylko rzut oka na kolejny cmentarz przy drodze do Międzychodu. Kiedyś widziałem na nim kilka nagrobków z bardzo konkretnym pożegnaniem i powrót do Skwierzyny. Do Świniar 4 km bruku. Trzeba robić jazdę w terenie korzystając z poboczy

   Przed Świniarami zachowało się w bruku gniazdo do wstawiania zapór drogowych (relikt z okresu granicy wersalskiej) i ślady po co najmniej sześciu kolejnych gniazdach. Ostatecznie do granicy było jakieś 10 km.

   Przed ruinami skwierzyńskiej cegielni zjechałem na starą drogę do Świniar i brzegiem Warty wróciłem do miasta

Rower: Dane wycieczki: 30.00 km (10.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

    Niemal wszystkie miejsca które chciałem zobaczyć podczas dzisiejszego wyjazdu odwiedziłem. Nie udało mi się tylko dotrzeć do Szumiącej aby zobaczyć tamtejszą karawakę (podobno niezawodny środek przeciwko rozprzestrzenianiu się "powietrza morowego").
Dziś bez pośpiechu poszukałem pod Międzyrzeczem miejsca gdzie ongiś stała tzw. wieża Bismarcka. Jeżeli ktoś jest bliżej nią zainteresowany więcej informacji znajdzie pod  http://www.bismarcktuerme.de/ebene4/polen/meseritz...

Rozumiem że wieża jako symbol niemieckiego nacjonalizmu nie powinna być jakoś szczególnie chroniona, ale szkoda że została zburzona. Już teraz na początku XXI w. mieszkańcy Nietoperka zebrali głazy leżące u jej podnóża. Głazy z wyrytymi inskrypcjami miały upamiętniać ofiarodawców dzięki którym została ona zbudowana. Sądząc z napisów na kamieniach były to poszczególne miejscowości i różne organizacje działające na ich terenie. Głazy te zgromadzone są teraz w centrum Nietoperka. Wśród nich zauważyłem dwa słupki graniczne pochodzące z nieodległej granicy wersalskiej. Świadczą o tym litery "D" i "P" umieszczone na przeciwległych ścianach słupka i krecha na górnej powierzchni.

Tablica obok lapidarium informuje że w pobliżu znajdują się pozostałości cmentarza protestanckiego. Byłem - pozostało po nim kilka omszałych kamieni. Ponadto w pobliżu miały być ruiny kopalnia węgla brunatnego Gut Glück, oraz w bezpośrednim sąsiedztwie kopalni resztki parku i pałacyku Charlottenchof. Tam również zawędrowałem i oprócz kilku kupek ceglanego gruzu i malowniczych porośniętych  bluszczem drzew nic ciekawego nie znalazłem. Może to i lepiej że wynik był taki skromny, bo podobno mogłem znaleźć jakiś niczym niezabezpieczony szyb pokopalniany.

Na koniec Kaława. Wszedłem na miejscowy cmentarz aby zobaczyć z bliska ciekawy zespół rzeźb. Nigdzie nie znalazłem nic na temat ich powstania. W każdym razie dosyć oryginalna kompozycja, nigdzie w pobliżu nie spotkałem niczego podobnego.

Pod knajpą w centrum Kaławy znalazłem się po 15. Do wyboru miałem dalszą jazdę do Szumiącej i powrót po nocy, lub powrót do Skwierzyny. Wybrałem powrót. Teraz już nigdzie nie zaglądałem i przed 17 zameldowałem się w domu.



Rower: Dane wycieczki: 61.00 km (6.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Po pracy mam luz, pogoda jak marzenie, żal byłoby nie skorzystać. Nie miałem ochoty na jakieś dalsze wycieczki więc powałęsałem się po polach za Wartą. Do zmroku udało się jeszcze zrobić kawał drogi. W ubiegłym tygodniu wspominałem o dawnej trasie kolejowej z Skwierzyny do Krzyża. Kilkaset metrów od dworca istniała na tej linii przeprawa przez Wartę a jakiś kilometr dalej kolejny most nad bagnem, chyba kiedyś była to  jakaś odnoga rzeki. Dziś byłem pod mostem na Warcie.
Rower: Dane wycieczki: 24.00 km (8.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Dla celów statystycznych zamieszczam kilometry zrobione podczas wyjazdów zakupowych i załatwiania różnych spraw bieżących:
poniedziałek -  9 km
wtorek          - 14 km 
dziś              - 24 km.
Dziś również w podobnym celu miałem wyjazd do Zemska. Zrobiłem przy okazji rundkę przez Stary Dworek i Popowo. Wziąłem aparat licząc że jeszcze starczy światła na kilka zdjęć. No nie bardzo starczyło, niemniej dwie rzeczy chciałem pokazać. Pierwsza to kapliczka z drugiej połowy XIX w. stojąca nieco w ukryciu przy wylocie drogi z Zemska do Starego Dworku.
Druga to kościół będący filią parafii w Bledzewie. Współczesny budynek kościoła powstawał w pewnym sensie wieloetapowo, drogą ewolucji. Zemsko do czasów sekularyzacji było własnością cystersów z Bledzewa. Cystersi tuż przed rozbiorami wybudowali w wiosce drewniany kościół, który zastąpił starszy - pochodzący jeszcze z czasów gdy siedziba klasztoru mieściła się w Zemsku. Do drewnianego budynku w latach trzydziestych XIX w., już po kasacie zakonu parafianie dobudowali istniejącą obecnie wieżę kościelną. Z kolei na przełomie wieków rozebrano część drewnianą, zastępując ja obecną murowaną. Szkoda że miałem już słabe światło, a kolor nieba niemal zlewał się z kolorem tynku na wieży. Efekty miały być całkiem inne, a wyszło jak zwykle.
Rower: Dane wycieczki: 47.00 km (0.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)