Skwierzyńskie wodociągi już cały tydzień walczą z bakterią e.coli. Wszystkie objawy wskazują na to że bakteria dziś przeszła do wzmożonego ataku.  I właśnie ta obrona przed bakterią trafiła mnie rykoszetem. 
  Umówiłem się z Adamem Cz. że po pracy szybko załatwiamy codzienne obowiązki i jedziemy pod Wyszanów do pomnika wilka. Wracając do domu natknąłem się na strażaków z OSP rozwieszających ogłoszenia o zaostrzeniu reżimu sanitarnego. W skrócie treść ogłoszenia sprowadzała się do informacji że wodą z naszych wodociągów można jedynie spłukiwać g...na. Zdobycie dostatecznej ilości płynu zajęło mi czas do osiemnastej, a na koniec w tej samej sprawie zostałem na kilkanaście minut ściągnięty do pracy. Ponadto dziś mecz z Portugalią. Zabrakło czasu na Wyszanów. Wystarczyło tylko na rundę przez Międzyrzecz i Rokitno. Indywidualnie przejechałem się jeszcze po głębokim zapleczu Skwierzyny. Byłem w okolicy portu.


   W czasach gdy Warta była jeszcze uczęszczaną drogą wodną w Skwierzynie istniał port rzeczny. Spełniał on również rolę portu zimowego na czas gdy rzeka była skuta lodem. Dziś port jest przykładem tego jak miasto odwróciło się od rzeki. Nie istnieje już nic z dawnej infrastruktury portowej, wejście do basenu portowego zamulone, bocznica kolejowa dawno zlikwidowana, nie prowadzi tam żadna droga, a ulica Portowa kończy się na płocie tartaku. Jedyne co tam straszy to betonowy szkielet dawnego elewatora zbożowego. Przyroda zabiera to co człowiekowi jest zbędne i tego nie da się odwrócić, ale jednak szkoda że nie wpłynie już tu żaden statek, jacht czy barka.

Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 50.86 km (6.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

  Po dzisiejszej przejażdżce przyszedł mi na myśl monolog muchy z "Filmu że mucha nie siada". Jest to coś w stylu " to se ku*wa polatałam usz... .jak zwykle ku*wa...". Wieczorem, kiedy się wydawało że spadł już dzisiejszy limit wody i wyszło słoneczko namówiłem Adama Cz. na maleńki rajdzik po okolicy. Tuż przed Popowem gwałtownie zwiększyła się wilgotność, powiedziałbym nawet że był to proces lawinowy do tego stopnia że kanalizacja burzowa w okolicy wiaty przystankowej nie nadążała z odbiorem wody. Kolejne zmiany następowały szybciej niż w kalejdoskopie. Jeszcze przed Zemskiem wyszło słoneczko i nawet pokazała się tęcza ale dwa kilometry dalej spadła kolejna, mniejsza porcja deszczu. Kilka kilometrów i jeszcze jedna poprawka. 
 Już po deszczu wypuściliśmy się w kierunku Gorzowa aby w Trzebiszewie zboczyć do Rakowa i wrócić do Skwierzyny.
 Oto seria zdjęć z rejonu Rakowa. Rakowo jest zlokalizowane w dziwnej okolicy, niby w bezpośrednim sąsiedztwie Skwierzyny i Trzebiszewa a na odludziu. Otoczone z trzech stron bagnami a od czwartej wałem przeciwpowodziowym. Przy każdej większej wodzie na Warcie następuje cofka na Obrze i droga do Rakowa znajduje się pod wodą. Natomiast do samej osady woda nigdy nie wchodzi. Można wtedy tam dotrzeć tylko wałem lub od strony Trzebiszewa. W osadzie są dwa kilkurodzinne bloki popegeerowskie i kilka domków, razem pewnie ok 10 rodzin oraz ogrodzone wysokim szczelnym ogrodzeniem obiekty inwentarskie w których coś tam jest hodowane. Kilka lat temu były to gęsi, dziś nie mam pojęcia.


Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 42.07 km (8.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

   Dokądkolwiek by nie wyjechać z Skwierzyny to nie da się uniknąć lasu, a własnie lasu chciałem dziś uniknąć. Stąd mój pierwotny zamiar wyjazdu w pola i łąki rozciągające się nad Wartą w kierunku Rakowa i Trzebiszewa. Chciałem dotrzeć do Borku, tam zawrócić na południe, a na kolejnych skrzyżowaniach kierunek miał być wybierany losowo. Zrealizowałem dwa punkty tego programu; wyjechałem w kierunku Rakowa, a nawet dotarłem do pierwszych domów w Trzebiszewie (nomen omen na ulicy Rakowieckiej) i tam płynnie przeszedłem do punktu trzeciego z pominięciem drugiego. 


  Zatem okrążyłem Trzebiszewo i zagłębiłem się w lasy nad drogą szybkiego ruchu. S-kę przekroczyłem gdzieś przed Brzozowcem, wkrótce skusiłem się na przejazd drogą pożarową nr... zapomniałem. Potem były jeszcze jakieś inne kolejne drogi, aż natknąłem się na czerwony szlak rowerowy. Kierunek szlaku z grubsza odpowiadał mojemu więc powodowany ciekawością pojechałem za znakami. Tablica "Użytek ekologiczny nad Glinikiem" wszystko wyjaśnia i przypomina, przecież czerwony szlak prowadzi dookoła jeziora i jeździłem tędy już wiele razy chociaż zawsze zajeżdżałem od innej strony. Nie chce mi się zawracać, jadę dalej. Pojawia się znajomy nr drogi pożarowej, droga nr 20. Kiedyś już nią jechałem, przecina ona DK 24 i prowadzi dalej w kierunku Osiecka. Ale dziś Osiecka nie będzie, urwałem się z domu na dwie godziny i chyba trochę już przeholowałem. Wracam do domu szosą. Jest super; optymalna temperatura, słoneczko w plecy, umiarkowany ruch i sprawa dziwna, kierowcy się dziś nie spieszą.

Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 40.39 km (26.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

 Wyjazd do lasów za Obrą w celach bardzo praktycznych, otóż miałem tam sprawdzić jak mają się sprawy z jagodami. Sprawdziłem. Jagody są, ale kolokwialnie mówiąc d...y nie urywa, w tamtych rejonach klęski urodzaju raczej nie będzie. Przy okazji przejechałem się po swojej trasie zarezerwowanej na weekendy.

Pokaż trasę GPS Rower: Dane wycieczki: 30.90 km (17.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

 To był coniedzielny rodzinny wyjazd z stałym elementem gry czyli wizytą w Zemsku. Swobodną częścią tego wydarzenia była przejażdżka pod Głębokie, stamtąd niebieskim szlakiem rowerowym do Gorzycy i przez Święty Wojciech powrót do Skwierzyny. Małżonka wyraziła umiarkowany zachwyt nad tą trasą (po takich drogach to ona może jeździć :)). Osobiście podzielam ten pogląd, od Głębokiego jest to naprawdę sympatyczna śródleśna trasa z drogą porównywalną do parkowych alejek. Podobnie ma się sprawa z odcinkiem z Gorzycy do Świętego Wojciecha będącym spokojną podmiejską drogą z sporą ilością biegających i nieśpiesznie pedałujących mieszkańców Międzyrzecza. Bonusem tego wyjazdu były zebrane w lesie pod Gorzycą jagody.

Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 50.88 km (8.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

   Po raz pierwszy wypuściłem się na tereny Wielkopolski położone poniżej Międzychodu i Pniew. Przy całej mojej sympatii do dróg szutrowych dziś miałem ich tak dużo że podczas powrotu niemal do euforii doprowadziła mnie w Wierzbnie myśl że już nigdzie na nie nie wkroczę.
   Lwówek był w dzisiejszych planach warunkowo, ale w trakcie wycieczki wyszło tak że stał się punktem docelowym.
   Pierwszy znaczniejszy odcinek szutrów zaczął się już od południowego węzła obwodnicy Skwierzyny. Poza kilkukilometrowym odcinkiem od Chełmska do Twierdzielewa ponownie na szosie znalazłem się dopiero w Pszczewie.  Kilka kilometrów szosą i w Silnej znów wjeżdżam na drogi ulepszone tylko żwirami. Ten etap skończył dopiero kilka kilometrów przed Lwówkiem.


     Po opuszczeniu Silnej i przejechaniu kilku kilometrów przez leśne pustkowia docieram do Lewic, ale tylko po to aby przeciąć szosę łączącą Miedzichowo z Łowyniem. W tej miejscowości uwagę turysty zwraca XVIII w kościół z elewacją wykonana z ciętych kamieni polnych. Naprzeciwko kościoła na skwerku za przystankiem stoi figura Chrystusa z 1874 r. ufundowana  przez ówczesnych właścicieli wioski jako akt wdzięczności za doznane łaski . O samych Lewicach można jeszcze powiedzieć że w swojej przeszłości przez jakiś czas były miasteczkiem, a dziś są "Wioską Mikołajów". Idea projektu „Wioska Mikołajów” bierze swój początek w legendzie o Św. Mikołaju z Miry, który jest patronem parafii w Lewicach. Natomiast na czym on polega to jest opowieść na osobny temat.


    Po kilkudziesięciu kilometrach dróg terenowych dotarłem ostatecznie do Lwówka. Pozostało szybkie zwiedzanie miasteczka. Ponieważ nie liczyłem się z tym że tu dotrę nie byłem przygotowany teoretycznie do tego czego szukać. Intuicyjnie jednak dotarłem do rynku z charakterystyczną wieżyczką zegara i czterema (nieczynnymi:(( ) pompami w narożnikach oraz gwieździście ułożonym brukiem z polnych kamieni, pod kościół z stojącą w pobliżu kaplicą grobową Łąckich-Tyszkiewiczów i pod kamienicę z spichlerzem wzniesione dla powstałej w 1909 r. Spółdzielni "Rolnik". Nie zabrakło elementów patriotycznych, bowiem spod tej kamienicy w styczniu 1919 r. ruszył na zachodni front powstania wielkopolskiego oddział sformowany przez mieszkańców Lwówka.


    Powrót to znów wielokilometrowe przedzieranie się drogami żwirowymi. Tym razem kieruję się w kierunku miejscowości Linie, Miłostowo, Tuczępy. Jadę z wiszącą w powietrzu burzą, ale tak szczęśliwie się składa że wiatr spycha burzę w tym samym kierunku.
   Wjeżdżam w dolinę Kamionki, mijam Mniszki. W Mniszkach zamierzałem zboczyć pod zabudowania folwarczne, siedzibę Centrum Edukacji Regionalnej. Jesienią ma tam miejsce Babie Lato czyli Wielkie Smażenie Powideł i wielki festyn. Niestety dostępu przed zabudowania bronił jakiś luźno biegający i ujadający kundel. Gdybym się upierał pewnie udałoby się go przekonać aby zszedł z drogi. Jednak pomruki burzy i czarne chmury nie pozostawiały złudzeń że mam dużo czasu. Kiedyś może jeszcze tu powrócę. 
   W Mniszkach przeciąłem dolinę Kamionki i znalazłem się w Gralewie, a po pokonaniu kolejnego odcinka szutru w Skrzydlewie. Wszystkie te miejscowości podobnie jak pobliska Kamionna i Kolno leżą na "Szlaku Powstań Narodowych 1769-1919". Wokół tych miejscowości w styczniu 1919 r. toczyli walki powstańcy wielkopolscy. Spora część walczących tu oddziałów powstańczych składała się z mieszkańców okolicznych miejscowości, stąd pewna zrozumiała chęć upamiętnienia tych wydarzeń i ludzi.
   Znakomita droga łącząca Skrzydlewo z Międzychodem zachęciła mnie do wizyty w tym mieście. Przed Laufpompą uzupełniłem wypocone minerały. Właśnie tam poznałem świeżutkie wyniki meczu Polska- Szwajcaria.
   Dalsza droga to kolejny kawał terenu przez Gorzycko Stare do Wierzbna. Właśnie na tym odcinku widzę że burza która się przesuwała przede mną była połączona z sporą ulewą.
   Z wielką ulgą wyjechałem w końcu na szosę w Wierzbnie. Zwykle nie cierpię tego odcinka do Skwierzyny, ale dziś wydał mi się bardzo sympatyczny pomimo sporego ruchu i braku poboczy.
   A mikro- burza dopadła mnie w końcu 200 metrów od domu. Skończyło się na paru gromach, kilku silniejszych podmuchach i niewielkim deszczu.

Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 125.81 km (53.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

 Przejazd z małżonką po trasie Zemsko-Popowo-Twierdzielewo. Na odcinku Popowo-Twierdzielewo-Chełmsko jeździłem tym szlakiem dziesiątki razy, ale żona była tam pierwszy raz. Była zauroczona trasą za wyjątkiem jedynego piaszczystego odcinka przed Twierdzielewem. Niestety trzeba było pokonać go pieszo, no i potem ten piasek w butach:).

Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 29.83 km (7.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

   Wycieczkę na drugi brzeg Noteci zrobiłem razem z Adamem Cz. Trasa prowadziła przez Lipki Wielkie. W Goszczanowcu przekroczyliśmy Noteć. Po drugiej stronie rzeki chciałem sprawdzić czy istnieje możliwość przedostania się do Santoka drogami gruntowymi ciągnącymi się wzdłuż wałów przeciwpowodziowych.
  Z jazdy wzdłuż wałów zrezygnowaliśmy w miejscu w którym dochodzi do nich stara, mocno zniszczona droga asfaltowa. Jest to ślad po dawnej przeprawie promowej z Górecka do leżących po przeciwnej stronie Lipek Małych. Własnie w Lipkach jest analogiczna sytuacja z drogą do rzeki, jedyna różnica jest w tym że w Lipkach rozproszona zabudowa ciągnie się do samych wałów natomiast Górecko jest oddalone od rzeki na ok. 1,5 km. 


  Górecko zostało założone w XVIII w. na osuszonych bagnach. Z powodu nadmiaru wody warunki życia były tam początkowo bardzo trudne, wiosenne i letnie powodzie odcinały czasem mieszkańców od świata na całe miesiące.
  Byłem tu już kiedyś ale zajeżdżałem od strony Zwierzyna monotonną drogą na nasypie wśród łąk ciągnących się aż po horyzont. Znacznie ciekawsza jest ta trasa którą przyjechaliśmy dzisiaj. Kiedyś sprawdzę jak wyglądają te drogi dalej
   W Górecku krótka przerwa i kontynuujemy jazdę przez Górki do Santoka. W Górkach lekko chybiłem z wyborem drogi wylotowej, miała dalej prowadzić przez las obok leśniczówki a wyszła po jego skraju. Niewielka strata, ostatecznie obie prowadzą do tego samego miejsca.
  W weekend w Santoku kroi się feta, plakaty zapowiadają święto grodu.
  Dalsza droga do domu pokonana jednym skokiem tradycyjną drogą do Polichna i Murzynowa.

Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 82.70 km (11.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

  Wyjazd z Adamem Cz. Wobec wątpliwej pogody mieliśmy pokręcić się w zasięgu rzutu beretem od domu. Ruszyliśmy wobec tego do Gościnowa aby tam zawrócić w kierunku Dobrojewa i do domu. Jechało się tak dobrze że zacząłem namawiać kompana  na wypad za Noteć, od Santoka wzdłuż Warty i powrót przez Gorzów lub alternatywnie do Zwierzyna i powrót przez Goszczanowo. Okazał się nieugięty, nie dał się skusić na coś większego. Jedynie metodą faktów dokonanych udało się dociągnąć go do Nowego Polichna. Z Nowego Polichna ruszamy szutrówką do szosy z Drezdenka i kierunek Skwierzyna. 

Pokaż trasę GPS Rower: Dane wycieczki: 42.76 km (12.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

   W pierwszej części dzisiejszego wyjazdu pełen relaks, bez jakiegokolwiek pośpiechu, z długimi przerwami. Tak jak sobie tego życzyła towarzysząca mi małżonka. Ponieważ po powrocie do domu czułem pewien niedosyt, a do zmroku zostało jeszcze nieco czasu urządziłem sobie drugą część wyjazdu w teren obok Rakowa i Trzebiszewa.
   Przy polnych drogach w okolicy Trzebiszewa w tym roku podobnie jak w poprzednich rosną całe kolonie "zemsty Stalina". Dwa lata temu przez przypadkowe otarcie się o roślinę przez całe lato miałem na ręce trudno gojącą się ranę. Dziś dało się uniknąć rosnącego na poboczach barszczu Sosnowskiego, ale przeliczyłem się z szerokością i twardością przesmyku pomiędzy kałużami. Sprawdziłem, jedna z nich była głęboka do połowy łydki. Powrót szosą.

Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 51.30 km (12.00 km teren), czas: h, avg: km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)