Po południu zrobiła się cudowna słoneczna złoto- jesienna pogoda. W tym roku to chyba ostatnia szansa na wycieczkę w pastelowych, nostalgicznych klimatach, przecież za tydzień może być już szaro. Szkoda byłoby zmarnować takie popołudnie. No to zrobiliśmy sobie z małżonką sympatyczną niedzielną wycieczkę. Było tradycyjne Zemsko i Popowo, zaryzykowaliśmy przejazd przez piaski w Twierdzielewie, przez odludzia tzw Kolonii Nowa Skwierzynka żeby po blisko 40 km dotrzeć do Skwierzyny tuż przed zachodem słońca.

Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 39.87 km (13.00 km teren), czas: 03:13 h, avg:12.39 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

   W przypadku pogodnej soboty miałem opracowany plan wycieczki do Drezdenka trasą która co najmniej do Lubiatowa prowadzi przez Puszczę Notecką. Rano jednak padało a po nocnym deszczu na osiedlowych drogach zostały spore kałuże. Oczami wyobraźni zobaczyłem takie same na puszczańskich drogach i całkowicie straciłem chęć do taplania się w błocie. Zresztą wcale się nie pomyliłem bowiem jadąc później w kierunku Gorzowa widziałem na wylotach leśnych dróg całe oceany pełne wody i błota.
   Deszczyk był jakiś taki nieśmiały i jak już wspomniałem zdecydowałem się na jazdę do Gorzowa bocznymi drogami przez Borek, Ciecierzyce i z powrotem przez Santok. Przejeżdżając ul. Kobylogórską nie odmówiłem sobie przyjemności zajechania pod pałacyk zbudowany na początku XX w. w miejscu starszego dworu nazywanego Kuhburg. Kiedyś już tu na blogu wspominałem o tym pałacyku.


   Drugim miejscem w którym lubię się zatrzymać podczas przejazdów bez zagłębiania się w miejską dżunglę, jest most Lubuski (jeśli się nie mylę co do jego nazwy). Widać z niego jedną z ładniejszych panoram śródmieścia Gorzowa, a po przeciwnej stronie mostu dawny port i stocznię. Za sprawą jakiejś przebudowy są obecnie pewne trudności z pokonaniem ul. Warszawskiej. Chyłkiem i bokami jakoś przedostałem się na drugą stronę budowy i dalszą drogę odbyłem już bez zatrzymywania. Chociaż - zatrzymałem się na skrzyżowaniu za Polichnem aby wyciągnąć z sakwy kurtkę przeciwdeszczową. Po kilkuset metrach okazała się niepotrzebna i do samego domu nie spadła już kropla deszczu.


Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 71.38 km (1.00 km teren), czas: 04:17 h, avg:16.66 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

     Kolejna wycieczka z serii przedwieczornych wypraw po najbliższej okolicy. Spora część jazdy szutrowymi drogami gminnymi w okolicy Przytocznej. Trasa prowadziła przez Krasne Dłusko-Nową Niedrzwicę - Przytoczną - Rokitno - Twierdzielewo - Chełmsko.


   Przejeżdżając obok skwierzyńskiego ratusza na miejscu nowiutkiej fontanny zauważyłem sporą dziurę w płycie rynku. Niecałe dwa tygodnie temu nawierzchnia rynku i fontanna były uroczyście oddane do użytku po niedawnym remoncie. Misa tej fontanny nie wyróżniała się specjalnie na tle pozostałej nawierzchni, ot lekkie zagłębienie do którego spływała tryskająca woda. Dziś do fontanny podobno wjechał widlak-ładowarka. Oczywiście ładowarki normalnie pod ratusz nie podjeżdżają codziennie. Ten miał tam coś do zrobienia, nikt jednak chłopaka nie uprzedził że pod misą fontanny jest pusta przestrzeń z jej bebechami a zakrywające ją płyty przewidziane są najwyżej pod ciężar człowieka a nie ciężkiej maszyny. Wygląda to teraz tak.

Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 35.54 km (23.00 km teren), czas: 02:14 h, avg:15.91 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

     Ponieważ od rana padało na żaden wyjazd dziś nie liczyłem. Dopiero wieczorem nieśmiało wyjrzało słoneczko, i te słoneczko skusiło mnie na przetestowanie efektów pracy z wczorajszego popołudnia. Trasa tradycyjna Stary Dworek, Zemsko, Popowo, a testowałem tylne koło które przez jakiś czas będzie musiało mi jeszcze służyć. 
    Po ostatnim wyjeździe zauważyłem dziwne bicie tylnego koła, a bliższe oględziny wykazały że nastąpiło podłużne pęknięcie felgi. Na nowe musiałbym poczekać kilka dni, a ponieważ miałem przednie koło z uszkodzoną piastą postanowiłem spróbowałem wykorzystać dobre elementy z obydwu i stworzyć jedno dobre. Operacja przekładania piasty i szprych się udała, udało się uregulować symetrię, zlikwidować bicia. Dziś założyłem ogumienie i zamontowałem je na rower. Próba jazdy pokazała że na razie nie muszę się spieszyć z zakupem nowego.
   Naprawy tego typu można traktować jedynie jako hobby, bo wobec ceny nowego koła nie maja chyba jakiegoś większego ekonomicznego uzasadnienia.



Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 26.72 km (2.00 km teren), czas: 01:39 h, avg:16.19 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

 Kolejna przedwieczorna przejażdżka. Ubogie możliwości urozmaicania tras siłą rzeczy powodują że trzeba jeździć tymi samymi drogami. Dziś dla urozmaicenia pojechałem do Chełmska i następnie drogami technicznymi przy S-3 do Popowa. Dalej jak zwykle Zemsko, Stary Dworek, zmrok i do domu.

Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 30.58 km (7.00 km teren), czas: 01:58 h, avg:15.55 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

    O wyprawie do Radusza myślałem już przed dwoma laty ale zawsze odkładałem ją na później. Dziś zdecydowałem się na przekroczenie drogi Międzychód-Drezdenko i odwiedzenie tego tajemniczego miejsca. Szkoda tylko że nie zaopatrzyłem się w jakąś sensowną mapę tamtego terenu dlatego polegałem głównie na interaktywnej mapie Międzychodu obejrzanej w internecie i odtwarzanej w pamięci oraz niebieskim szlaku rowerowym. Nie znając terenu i położenia śladów Radusza nadrobiłem sporo kilometrów trzymając się szlaku gdy tymczasem centrum Radusza i większość śladów po nim znajdują się w pobliżu leśniczówki Kamień.
    Wspomniany Radusz był onegdaj olbrzymią i rozległą jak na puszczańskie warunki wsią o rozproszonej zabudowie liczył bowiem około 100 gospodarstw i ponad 600 mieszkańców w większości pochodzenia niemieckiego. Był pierwszą wsią na terenie Puszczy Noteckiej która została założona na prawie olenderskim. Około 1700 r. przybyli tu pierwsi osadnicy pochodzący z Dolnego Śląska. Z biegiem czasu wieś się rozrastała. Utrzymywała się z rolnictwa i pomimo słabych gleb była niezwykle zamożna. Przeciętne gospodarstwa liczyły po ok 80 ha, niektóre przekraczały 100, a zdarzały się nawet do kilkuset ha. W wiosce znajdowały się kościół ewangelicki, szkoła, poczta, kilka karczm, młyny, kuźnia, dwa cmentarze i zbudowana w 1930 r strażnica Straży Granicznej.
   Kiedy po traktacie wersalskim Radusz znalazł się po polskiej stronie granicy część dotychczasowych mieszkańców odmówiła przyjęcia polskiego obywatelstwa i musiała opuścić swoje domy. Ich miejsce zajęli polscy osadnicy, którzy przed wojną zajmowali około 10% zagród. Niemcy stanowili nadal zdecydowana większość mieszkańców, ale obie społeczności żyły obok siebie zgodnie aż do wybuchu wojny.



    Główną przyczyną zniszczenia wsi była pasja łowiecka dostojników Rzeszy i chęć powiększenia obwodu łowieckiego. Od 1940 okoliczne lasy stały się terenem polowań Artura Greislera- namiestnika Warthegau i Hermana Goeringa i wówczas rozpoczęło się wysiedlanie mieszkańców. Wysiedlano zarówno Niemców jak i Polaków, więc represje wobec ludności polskiej nie odgrywały tu chyba głównej roli. Kilkadziesiąt rodzin polskich zostało wysiedlonych i wywiezionych na roboty do Niemiec, natomiast niemieccy mieszkańcy Radusza otrzymali nowe gospodarstwa w okupowanej Polsce. Część domostw została zniszczona jeszcze w czasie wojny, pozostałe opuszczone sterczały do lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku bowiem wysiedleni mieszkańcy nigdy już do Radusza nie powrócili. Kilka ocalałych zabudowań pełni dziś rolę leśniczówek.

     Radusz zwiedziłem tak gruntownie jak na to pozwalał szlak. Jakimś sposobem ominąłem jedynie leśniczówkę Mokrzec w której działa izba pamięci, możliwe że szlak ją omija. Ciekawość Radusza zaspokoiłem. Dziś wiem że w przyszłości znaczną część tego szlaku można sobie spokojnie podarować i trzeba zaopatrzyć się w jakieś bardziej szczegółowe mapy tamtego terenu. Większość drogi pokonałem zupełnie wygodną drogą szutrową, jednak nie brakło nawierzchni trawiastej i kopnych piachów. Tych ostatnich na szczęście tylko kilkaset metrów.
     W drogę powrotną wybrałem się przez Sowią Górę, Gościm i północnym skrajem Puszczy. Nadłożyłem pewnie co najmniej 20 dodatkowych kilometrów i nie zdążyłem do domu przed opadami, ale zarazem uniknąłem powrotu przez Wiejce które już dziś widziałem lub szosą z Poznania której szczerze nie lubię.



Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 121.25 km (27.00 km teren), czas: 07:24 h, avg:16.39 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

Wcale się dziś nie wybierałem do Kozy, jakoś tak samo wyszło. Piątek, więc wcześniej wróciłem z pracy i myślałem tylko o Krobielewku z przejazdem niebieskim szlakiem przez Puszczę Notecką. Jechało się tak dobrze że przedłużyłem sobie trasę do drogi łączącej Wiejce z Gościmiem. Przebiega ona kilkaset metrów od miejsca gdzie kiedyś była puszczańska wioseczka Koza (niem. Kaza, w latach trzydziestych nazwę zmieniono na Waldluch), więc czemu nie zboczyć.
Koza powstała w XVIII w. na prawie olenderskim. Osadnicy pochodzący spod pobliskiego Międzychodu osiedlili się nad bagnem i jeziorkiem wymienionym w średniowieczu (XV w) przy okazji opisywania granicy wielkopolsko- marchijskiej jako Czegen (od Ziege ? - koza). W mniej więcej dziesięciu gospodarstwach żyło ok. 70 mieszkańców. Po wojnie Koza została niezasiedlona i w dniu dzisiejszym zostały tam tylko ślady domostw, kilka pomnikowych drzew i stary cmentarz. Śladem jeziorka i bagna jest spora łąka z oczkiem pośrodku. W pewnym oddaleniu po przeciwnej stronie jeziorka jest jeszcze jedna łąka przy której został ślad kanału którym był odprowadzany nadmiar wody do oddalonego o jakieś 3 km. Jeziora Łąkie. Gdzieś tu była również przepompownia po której dziś już nie ma żadnego śladu. Dziś najbliższym miejscem gdzie mieszkają ludzie jest oddalona o jakieś 2 km. leśniczówka Leszczyny.
Oczywiście dziś z braku czasu zajrzałem tylko do miejsca gdzie znajdowało się centrum miejscowości i na pobliski cmentarzyk.




Świetnie zachowany kamienny drogowskaz. Dwa wygładzone boki z strzałkamiwskazują drogi do Kozy, Wiejc i Lubiatowa.




Wiejska uliczka z szpalerem drzew i pomnikową lipą na rozstajach.




Cmentarz w Kozie.

Po opuszczeniu Kozy ruszam do Wiejc. W Wiejcach zamarudziłem tylko chwilę dla zdjęć pałacu i zbliżający się zmrok wymusza szybki powrót do domu.




Wiejce. Pałac i rządcówka.


Pokaż trasę GPS Rower: Dane wycieczki: 60.53 km (35.00 km teren), czas: 03:43 h, avg:16.29 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

  Kolejna przejażdżka z serii tych późno popołudniowych. Tym razem minimum szos, w zamian maksimum terenu. Większość czasu spędziłem w nadwarciańskiej części gminy Przytoczna. Tereny tam niemal bezludne, tylko pojedyncze rozrzucone zagrody połączone systemem zupełnie niezłych dróg szutrowych. Jeździ się tam  dosyć przyjemnie i bezpiecznie, dość powiedzieć że przez półtorej godziny spotkałem tylko jednego pieszego i żadnego samochodu, a tamtejsze psy są nastawione przyjaźnie do cyklistów :) Poważnie, żaden mnie nie pogonił:) 

Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 40.50 km (35.00 km teren), czas: 02:45 h, avg:14.73 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

  Podobnie jak wczoraj, zostało półtorej godziny do zmroku i dylemat dokąd jechać. Dawno nie byłem za Wartą więc tym razem padło na Murzynowo z Gościnowem i Dobrojewem. Kilka zdjęć z trasy i mapka:











      Po ceramicznym epizodzie Murzynowa zostały tylko ul. Osiedle Ceramików, ruiny i sterczące kominy cegielni, glinianki w lesie i kilka baraków obozu pracy przymusowej z czasów II wojny światowej. Baraki te ocalały ponieważ po wojnie zaadoptowano je na mieszkania   Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 31.84 km (5.00 km teren), czas: 01:51 h, avg:17.21 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)

    Dopiero po szesnastej pogoda ustabilizowała się na tyle żeby można było sobie pozwolić na jakiś króciutki wyjazd. Gdzie można dotrzeć i wrócić w ciągu dwu godzin? Pozostaje powłóczyć się po okolicy i w związku z tym pomyślałem o okolicznej małej przydrożnej architekturze sakralnej. W ostatnim okresie wyremontowano kilka przydrożnych figur min. w Starym Dworku, w Zemsku (w trakcie) i na bledzewskim rynku. 


W Zemsku przy figurce maryjnej odmówił posłuszeństwa aparat. Usterka była błaha, wystarczyło wyjąć i ponownie włożyć kartę pamięci. Udało się go uaktywnić przed Nepomukiem w Bledzewie.

  Z Bledzewa podjechałem nad jezioro Czyste. Ostatnio była tam budowana droga pożarowa pozwalająca wyjechać w Gorzycy pod Miedzyrzeczem lub w skróconej wersji przed tzw. białym domkiem w okolicy Rojewa. Droga zabarykadowana górą tłucznia przeznaczonego do wbudowania. Presja czasu, bo za kilka minut zachodziło słońce, nie pozwalała na przeciskanie się bokiem. Zatem zwrot w bok i jakimś oznakowanym szlakiem nordic wydostałem się na drogę prowadzącą do tzw. Dolatówki nad Zalewem Bledzewskim. Teraz szybko do mostu na Obrze i do Skwierzyny. Udało się wrócić jeszcze przed zapadnięciem zmroku.

Pokaż trasę GPS
Rower: Dane wycieczki: 32.36 km (5.00 km teren), czas: 01:52 h, avg:17.34 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)