Kiełpin na bis.

     Po ostatnim rajdzie pod pałac do Kiełpina czułem niedosyt. Wtedy ograniczyłem się do spojrzenia na ruiny z poziomu gruntu. Dziś zajrzałem do piwnic, na parter, obszedłem niemal dookoła resztki murów. W stanie obecnym nawet trudno określić która strona była frontową, ogólnie w tym kilkunastoletnim liściastym gąszczu niewiele widać. Szkoda że nie zajechałem tam kilka tygodni temu kiedy na gałęziach jeszcze nie było liści.
    Z piwnic widać jak dziurawe są ich piękne krzyżowe sklepienia. Na parterze rosną spore drzewa niszcząc mury, zresztą chodzenie po tej kondygnacji poza korytarzem jest mocno ryzykowne. W zachowanych pokojach oprócz widocznych dziur mogą kryć się w podłogach również niewidoczne. Na koniec za trochę symbolicznym płotem zaczął się denerwować jakiś ujadający stróż, a skoro zobaczyłem to co chciałem widzieć wycofałem się z tego buszu.
    Dwór został wzniesiony w latach 1785-1790 dla Otto von Reitzensteina którego ojciec kilkanaście lat wcześniej odkupił ten teren od rodziny von Waldow. W 1778r. Otto von Reitzenstein założył kolonię Kiełpin osadzając 12 rodzin na nowym folwarku. W 1795r. w wyniku koligacji rodzinnych folwark w Kiełpinie przeszedł ponownie w ręce rodziny von Waldow. Od 1817 roku spadkobierca majątku Karl Friedrich Ernst Eduard von Waldow  przyjmuje nazwisko von Waldow und Reitzenstein. Rodzina ta zarządzała nim aż do II wojny światowej. Po II wojnie dwór stał się własnością PGR-u i został zdewastowany. W latach pięćdziesiątych mieścił się w nim magazyn zboża. Od 1963 r. nieużytkowany, rozkradziony i zniszczony zawalił się, dziś sterczą tylko fragmenty murów. Ruiny są podobno własnością prywatną.
    Na podstawie tego co widać trudno sobie wyobrazić jak to wyglądało w czasach świetności.


Rower:Kross Dane wycieczki: 58.03 km (4.00 km teren), czas: 03:14 h, avg:17.95 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)