Pechlüge

   Tytułowa Pechlüge to opuszczona osada w głębi lubuskiej części Puszczy Noteckiej. Oficjalna nazwa tego miejsca brzmi Trąbki ale znani mi mieszkańcy najbliższej osady, Krobielewka, używają nazwy Pechluga więc ja za ich przykładem też.
   W ubiegłym tygodniu byłem świadkiem dyskusji w której był poruszony temat obecnego stanu dwóch miejsc opuszczonych i prawdopodobnie spalonych osiemdziesiąt lat temu. Była to leśniczówka Ziegelei oficjalnie na mapach Ceglarnia i właśnie Pechluga. Ten stan obecny mnie zainteresował a skoro miejsca są mi znane z wcześniejszych wyjazdów więc odpada kwestia poszukiwania, wystarczy zajechać i zobaczyć. Dodatkowym plusem jest bycie emerytem, mogę wyjechać w najcieplejszej porze dnia. Cały czas temperatura oscylowała wokół 0-2 °C 
   Niestety upływ czasu robi swoje, coraz mniej widać że kiedyś tętniło tam życie. Po leśniczówce została tylko zasypana piwnica, dwa spore poletka użytkowane przez myśliwych i aleja starych drzew. Przy piwniczce ostatnio grzebali chyba poszukiwacze skarbów odsłaniając wąskie otwory prowadzące wnętrza. 
   Pechluga po roku 1945 pozostała niezasiedlona. Opuszczone zabudowania uległy zniszczeniu. Do dnia dzisiejszego zachował się coraz bardziej niszczejący cmentarzyk i poletko użytkowane przez koło łowieckie. Jako Trąbki wymieniana jest w "Opisaniu historyczno - statystycznym Wielkiego Księstwa Poznańskiego" Bobrowicza z 1846 r. Była to wtedy osada z siedmioma domami i 52 mieszkańcami.  Osada powstała w XVIII w w ramach puszczańskiego, olenderskiego osadnictwa w miejscach bardziej sprzyjających osadnikom. Leżała nad pasmem osuszonych torfowisk, powierzchnia pól wynosiła ok 20 ha więc podstawą bytu mieszkańców była praca w lesie.
   Ciekawość zaspokoiłem, przy okazji przejechałem ponad trzydzieści kilometrów po ulepszonych tłuczniem leśnych drogach pożarowych. Nawiasem, Puszcza Notecka to licząca ponad 1300 km² piaskownica. Jazda po nieutwardzonych duktach może być ryzykowna, zwłaszcza w miejscach gdzie niedawno pracowały maszyny i wywożono drewno.