Kursko

     Wycieczka do Kurska z ściśle określonym celem, otóż chciałem zerknąć na obiekty które widziałem już wcześniej jak stacja kolejowa i składy "stacji pancernej" z czasu budowy MRU i czegoś o czym wiedziałem wcześniej ale nigdy tam nie zaglądałem czyli obozu "RAD-Lager 16/41 Kurzig". Już po powrocie do domu przeglądając mapy wypatrzyłem w pobliskim lesie stary cmentarz ewangelicki o którym słyszę po raz pierwszy.
   Kiedy w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku budowano linię kolejową Rzepin-Międzyrzecz, z względu na trudny teren zrezygnowano z stacji w Kursku, a najbliższą stację wybudowano tylko w Gorzycy. Ówczesny właściciel Kurska Aleksander von Kalckreuth doceniając znaczenie kolei dla majątku kazał na swój koszt zbudować w Kursku bocznicę z peronem przeładunkowym, z którego później powstała obecna stacja. Z istniejącej stacji skorzystano w latach trzydziestych XX wieku w trakcie wznoszenia fortyfikacji MRU budując bocznicę z składami.
   Na centralnym odcinku wybudowano sieć kolei budowlanych pomiędzy stacjami w Kursku i Staropolu. Linia kolejowa Kursko-Starople od początku swojego istnienia była linią o charakterze wojskowym, zbudowano ją na potrzeby budowy MRU. Na obu tych stacjach były bocznice kolejowe ze składnicami. Gromadzone tam były materiały budowlane i pancerze do budowy pancerwerków, które następnie koleją budowlaną transportowano w pobliże poszczególnych obiektów bojowych. Do montażu kopuł w pancerwerkach używano suwnic, które instalowano przy obiektach. Transport kopuł odbywał się też za pomocą specjalnych wieloosiowych platform i ciągników gąsienicowych.
  Zastosowanie kolei o normalnym rozstawie szyn przy budowie panzerwerków było spowodowane głównie znacznym ciężarem pancerzy fortecznych których nie wytrzymałyby kolejki wąskotorowe. Najpopularniejsza na MRU kopuła typu 20P7 (6-cio strzelnicowa na 2 karabiny maszynowe, klasa odporności B) ważyła około 50 ton. Przy niewielkich rozmiarach (średnica około 2,3m) nacisk masy był więc ogromny. Elementy pancerzy nigdy niezrealizowanych panzerwerków o odporności A potrafiły ważyć po 100 ton. Dodatkowo trzeba było przewieźć ogromne ilości cementu, kruszywa, granitu i innych materiałów budowlanych, a także wywieźć urobek z drążonych podziemi.
   Teren składnicy jest terenem prywatnym i niewiele można zobaczyć zza ogrodzenia.
    W pobliskim lesie po przeciwnej stronie drogi zachowały się ślady obozu RAD-Lager 16/41 Kurzig.
    RAD był masową organizacją wychowania obywatelskiego i wojskowego w III Rzeszy. Idea narodowej służby pracy była podobno przejęta z Bułgarii która taką służbę wprowadziła już w 1920 roku. Podobną działalność wychowawczą w Niemczech propagował Konstantin Hierl. Pomysł został wprowadzony w życie po dojściu do władzy Hitlera. Służba pracy była organizacją skoszarowaną i zorganizowaną na sposób wojskowy z własną hierarchią. Na szczeblu landów istniały dowództwa RAD o nazwie Arbeitsgau. W skład Arbeitsgau wchodziło od 6 do 8 oddziałów Arbeitsgruppen, liczące od 1200–1800 ludzi (każdy). Arbeitsgruppen dzieliły się na oddziały Abteilung mieszczące się w zamkniętym obozie koszarowym. Teoretycznie taki oddział składał się z 216 junaków i dowódców.  Służba RAD podczas budowy MRU ograniczała swą działalność na tym terenie tylko do tworzenia warunków do zakwaterowania i pracy dla firm zatrudnionych przy pracach fachowych.
  Obóz w Kursku należał do Arbeitsgau 4 Pomorze Wschodnie z siedzibą w Lęborku (Lauenburg). Jednostką niższego szczebla była RAD-Gruppe 41Schlawe z siedzibą w Sławnie której między innymi podlegał obóz RAD-Lager 16/41 Kurzig. Po obozie zachowały się ślady fundamentów, jakieś piwnice i wykorzystywane do dziś podziemne pomieszczenia o czym świadczą zamknięte drzwi garażowe w jednym z obiektów.
Powrót przez Gorzycę i Głębokie.


Rower:Kross Dane wycieczki: 50.19 km (10.50 km teren), czas: 04:00 h, avg:12.55 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)