Sieniawa

   Przejechałem się do lubuskiego zagłębia węglowego. Chodzi o węgiel brunatny i kopalnię w Sieniawie. Przejażdżka odbyła się przy okazji innych spraw i nie była związana z węglem ale skoro znalazłem się o kilka kilometrów od Sieniawy skorzystałem z okazji. Tym bardziej że niedawno czytałem co nieco o sieniawskim węglu.
    Kopalnia działa nieprzerwanie od 1873 r. Początkowo stanowiła własność prywatną junkierskiej rodziny von Bockelbergów. Po zniszczeniach wojennych uruchomiono ją ponownie w roku 1950. Do roku 1997 była jedyną podziemną kopalnią węgla brunatnego w Polsce. Eksploatację prowadzono systemem filarowym wydobywając węgiel z części złoża położonej powyżej warstwy wodonośnej. W końcówce XX wieku kopalnia została zlikwidowana znaleźli się jednak inwestorzy którzy podjęli działalność wydobywczą systemem odkrywkowym.
    Pokłady węgla w okolicy Sieniawy układają się w kształcie sinusoidy, a wybierane są tylko górne grzbiety fałdów do głębokości 40 metrów. Równolegle następuje rekultywacja wyrobisk po wyczerpanych pokładach. Wydobywany węgiel cechuje się bardzo korzystnymi parametrami jeżeli brać pod uwagę jego wartość opałową i zawartość zanieczyszczeń.
   Do odkrywki nie udało się dojechać, z miejsca do którego dotarłem była zasłonięta zboczami pagórków. Pokręciłem się w okolicy siedziby kopalni i ruszyłem na przełaj do Buczyny. Leżąca około 4 km od Sieniawy Buczyna była kolejnym miejscem gdzie wydobywano węgiel brunatny. Dziś po kopalni pozostały jedynie ruiny brykieciarni, wyrobiska i osiedle domów górników.
  Powrót przez Boryszyn, Wysoką i Międzyrzecz.





Rower:Kross Dane wycieczki: 87.49 km (12.00 km teren), czas: 05:20 h, avg:16.40 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)