Trzciel

  Od ubiegłego tygodnia chodziło mi po głowie grodzisko w Rybojadach na ślad którego natknąłem się w internecie szukając jakichś informacji o grodzisku na Żelaznej Bramie. Poprzedni wyjazd do Rybojadów skończył się na prawym brzegu Obry, mniej więcej naprzeciwko szukanego obiektu. Jak wtedy wspominałem fascynują mnie takie historyczne budowle ziemne gdzie trzeba było prymitywnymi narzędziami przemieścić setki i tysiące metrów sześciennych ziemi.
     Zanim dotarłem do Rybojadów miałem częściowo narzuconą marszrutę dlatego na miejsce zajechałem niejako od zaplecza, ale dzięki temu odwiedziłem wieżę widokową nad Jeziorem Wielkim. O wieży wiedziałem już od dawna bo była wspomniana w jakimś opracowaniu o umocnieniach ziemnych z okresu II wojny światowej. Rzeczywiście w pobliżu było widać jakieś ślady po rowach strzeleckich. Natomiast słowo wieża o budce na podeście wysuniętej 2 metry w głąb pasa trzcin nad jeziorem jest lekko na wyrost. Jezioro jest rezerwatem przyrody i pomost powstał chyba dla użytku obserwujących ptactwo wodne. Na razie służył niedawno jakiemuś buractwu jako miejsce spożycia większej ilości piwa, puszek już nie potrafili zabrać i zostawili w wodzie przy pomoście.
    Grodzisko znajduje się na półwyspie, który dziś przy wyższym poziomie wody w jeziorze zamienił się w wyspę. Chwilowo dostęp jest problematyczny. Według wyszukanego w sieci opisu jest to grodzisko typu stożkowatego posiadające od strony wsi Rybojady czytelny podwójny wał ziemny z fosami. Wał tworzy jedynie półokrąg broniący od strony lądu, od drugiej strony grodu broniły wody i bagienne brzegi jeziora i Obry. Stożek wznoszący się na wysokość około 2,5 metra ma średnicę około 40 metrów. Do tego dochodzą wały o szerokości 8-10 metrów i fosy po około 6 metrów. Z tego wynika że gród należał do niewielkich grodów strażniczych w którym stacjonowała tylko załoga wojskowa, natomiast brakowało miejsca dla schronienia okolicznej ludności. Miał prawdopodobnie za zadanie strzec pobliskiej, dogodnej przeprawy przez Obrę w miejscu dzisiejszego mostu na drodze do Pszczewa. Grodzisko było badane w latach sześćdziesiątych przez archeologów którzy odkryli na nim dwa poziomy osadnicze: pierwszy z okresu IX-XI w. i drugi późnośredniowieczny. Gród został zniszczony w XV wieku w wyniku pożaru, prawdopodobnie nastąpiło to podczas jakichś walk, i już nigdy nie został odbudowany.
   Może latem przy niższym poziomie wody będzie możliwe zobaczenie tego na własne oczy. Droga którą jechałem prowadzi dalej w kierunku grodziska ale w chwili obecnej jest zalana na odcinku około 50-100 metrów.
   Z Rybojadów wracam do domu przez Pszczew, a właściwie miałem taki zamiar bowiem w Borowym Młynie skusiłem się na skrót. Chyba przegapiłem właściwe skrzyżowanie i znalazłem się nad Obrą, na wysokości leżącego na drugim brzegu rzeki Rańska. Dołożyłem sobie w ten sposób parę kilometrów leśnych dróg. W Policku sprawdziłem drogę do Kuligowa która ciekawiła mnie już od dawna. Okazało się że większość tej drogi znam z innych wyjazdów, a nie wiedziałem tylko o istnieniu za dawną stacją kolejową mostu na Obrze. Stacja oczywiście dziś jest zbędna wobec faktu że na linii do Wierzbna jest tylko ruch towarowy.
    Wszystkie te zawirowania doprowadziły do tego że od Kuligowa musiałem ostro się sprężać żeby przeskoczyć Międzyrzecz w świetle dnia.

Rower:Kross Dane wycieczki: 115.89 km (20.00 km teren), czas: 06:47 h, avg:17.08 km/h, prędkość maks: 0.00 km/h
Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)