Rokitno i cd.

    Dzisiejszy wyjazd mógłbym podzielić na dwie mniej więcej równe części. Pierwsza związana z dorocznym rajdem-pielgrzymką im Czesława Dębskiego do Rokitna organizowanym przez zaprzyjaźniony Jednoślad z Drezdenka. Czesław Dębski był działaczem i cyklistą Jednośladu oraz inicjatorem rowerowych pielgrzymek z Drezdenka do Rokitna. Po jego przedwczesnej śmierci koledzy cykliści kontynuują jego ideę.
   Do Jednośladu dołączyłem w Międzychodzie, wspólnie pokonaliśmy ok 20 kilometrów dzielących nas od Rokitna, w większości po drogach gruntowych. Po mszy za spokój duszy pana Czesława część uczestników rozjechała się w swoich kierunkach, a ja dołączyłem do grupy wracającej przez Wierzbno. Miałem zamiar przez Strychy wydostać się nad wały warciańskie i wrócić nimi do domu. Już widziałem pierwsze zabudowania Strychów kiedy dostałem wiadomość że nie muszę się nigdzie spieszyć bo teraz w domu nikogo nie zastanę.
   Hasło „nie spieszyć się” potraktowałem może nieco zbyt dosłownie. Zawróciłem w kierunku Nowego Gorzycka i straciłem poczucie upływającego czasu. Dotarłem przez Pszczew aż do Trzciela i Lutola Suchego. Pewnie jechałbym tak dalej ale przypomniała sobie o mnie rodzina i padło pytanie dlaczego jeszcze nie ma mnie w domu. Chcąc nie chcąc na najbliższym skrzyżowaniu skręciłem w kierunku Międzyrzecza i po dwóch godzinach zameldowałem się w rodzinnych progach. W ramach karnych restrykcji dostałem od szefowej zakaz wyjazdów do końca tygodnia. Dolegliwość niewielka ponieważ w najbliższych dniach z braku czasu i tak się nigdzie nie wybierałem :).