Jorg
- Kategorie:
- gm. Bledzew.61
- gm. Brójce.3
- gm. Deszczno.15
- gm. Miedzyrzecz.62
- gm. Przytoczna.37
- gm. Pszczew.35
- gm. Santok.34
- gm. Skwierzyna.31
- Gorzów.27
- kierunek Kostrzyn.9
- Lubniewice.21
- Łagów.10
- MRU.51
- Nowa Ameryka.1
- okolice Trzciela.18
- ponad 100 km.196
- ponad 200 km.7
- pow. gorzowski.19
- pow. międzychodzki.51
- pow. nowotomyski.4
- pow. słubicki.5
- pow. strzelecko-drezdenecki.32
- pow. sulęciński.67
- pow. świebodziński.28
- Poznań.4
- Puszcza Drawska.8
- Puszcza Gorzowska.8
- Puszcza Notecka.65
- Puszcza Rzepińska.5
- Rodzinne strony.7
- Stare nekropolie i mauzolea.13
- Szamotuły.1
- Wielkopolska.43
- Zachodniopomorskie.10
- Zbąszynek.2
Znów Gorzów
Piątek, 16 marca 2018 | dodano: 16.03.2018Kategoria Gorzów
Piątkowe wyjazdy w kierunku Gorzowa powoli stają się tradycją, dystans 60 km w obie strony jest w sam raz na wolne 3,5 godziny.
Do Gorzowa jadę przez Deszczno i Siedlice. Po przekroczeniu mostu na Kanale Ulgi na początek skusiła mnie droga biegnąca po koronie Wału Okrężnego, w ten sposób trafiłem w okolicę stoczni i portu. Historia portu sięga roku 1886 kiedy powstał jako tzw port zimowy w którym mogły się chronić statki na czas wysokiej wody, zatorów lodowych i zimy. Przed rokiem 1945 urządzenia przeładunkowe portu z półkilometrowym nabrzeżem były w stanie odsłużyć dziennie 5 barek o tonażu do 600 t. Oprócz portu działała tu rzeczna stocznia remontowa, obecnie funkcjonuje ona jako jedyna na Warcie w której prowadzi się prace konserwacyjne i montażowe na jednostkach pływających. W porcie cumuje „Kuna” najstarszy pływający lodołamacz rzeczny świata.
Wydaje się że możliwości tego obiektu są obecnie wykorzystywane w niewielkim stopniu. Miały tu powstać przystań turystyczna, mały hotel, pole biwakowe. Prawdopodobnie skończy się tylko na wizjach tętniącego życiem portu, a rzeczywistość pójdzie swoją drogą.
Dawny port zimowy i stocznia rzeczna w Gorzowie. Z lewej strony widoczna zacumowana "Kuna", najstarszy pływający rzeczny lodołamacz w świecie (zbudowany w 1884 r.)
Gorzowska powozownia widok z lewego brzegu Warty.
Po drugiej stronie Warty spędziłem trochę czasu na ul Teatralnej. Pierwszą ciekawostką jest tam olbrzymi bluszcz, pomnik przyrody pnący się po szczycie budynku na rogu ul. Teatralnej i Hejmanowskiej. Neogotycki mur po którym wspina się bluszcz powstał w końcu XIX wieku i był częścią dziedzińca nieistniejącego już budynku Landsberger Kredit-Verein. Do niedawna pnącze było jeszcze bardziej okazałe jednak latem ubiegłego roku górna część rośliny oderwała się od gzymsu, odłamała się i runęła na chodnik. Dziś jest już zabezpieczona przed dalszym niszczeniem.
Okazały bluszcz, pomnik przyrody.
Kilkadziesiąt metrów dalej wznosi się gmach gorzowskiego Teatru im. Osterwy. Budynek wzniesiony w 1873 r ze środków pochodzących z kontrybucji po wojnie francusko-pruskiej. Podobno jest to jeden z ładniejszych budynków teatralnych w tej części Polski. Wcześniej przedstawienia były wystawiane w przystosowanym do tego celu kościele garnizonowym, którego funkcję od roku 1816 pełnił tzw. Biały Kościół przy placu Staromiejskim. Po wybudowaniu teatru ulica przy której leży zmieniła nazwę na Teatralną, pierwotnie bowiem nosiła miano Armenhaus-Strasse od leżącego nieco dalej przytułku (Armenhaus - przytułek).
Budynek gorzowskiego teatru.
Kolejny zespół budynków zbudowany w latach 1798-1802 przy ul. Teatralnej powstał z inicjatywy króla Fryderyka Wilhelma II jako Krajowy Dom Ubogich. Budynek główny powstał już za panowania jego następcy i służył jako przytułek. W 1804 dobudowano do niego skrzydło wschodnie mieszczące więzienie. Zachodnie skrzydło mieszczące pomieszczenia administracji powstało dopiero w 1874 r. Kompleks w tym kształcie działał zgodnie z przeznaczeniem do roku 1920. W roku 1920 został adaptowany do potrzeb Pruskiego Rolniczego Instytutu Badawczo-Doświadczalnego. Po II wojnie światowej budynki przejął Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin. Przy okazji zmiany funkcji zespołu w roku 1926 wybudowano nowy magazyn, obecną Powozownię. Po roku 1995 budynki za wyjątkiem magazynu trafiły w ręce PWSZ-tu. Dziś mieści się w nich Instytut Humanistyczny gorzowskiej Akademii im. Jakuba z Paradyża. Natomiast magazyn został zaadoptowany na potrzeby klubu Powozownia .
Gmach przy ul. Teatralnej, siedziba gorzowskiego Centrum Integracji Społecznej.
Gmach dawnego Krajowego Domu Ubogich dziś budynek gorzowskiej Akademii im. Jakuba z Paradyża.
Budynek klubu "Powozownia".
Po przeciwnej stronie ulicy leży zespół budynków dawnego szpitala miejskiego. Najstarszy budynek z roku 1848 znajduje się już przy ulicy Szpitalnej. Perfekcyjnie zaprojektowany i pięknie ozdobiony opuszczony budynek niszczeje i czeka na sensowne zagospodarowanie.
Niszczejąca neogotycka kaplica w kompleksie byłego szpitala przy ul Warszawskiej w Gorzowie.
Dawny szpital miejski przy ul. Szpitalnej.
Skończył się czas przeznaczony na Gorzów, opuszczam miasto kierując się w stronę Santoka i do domu. Pewnie pojawię się tutaj za tydzień jeżeli czas i pogoda pozwolą.
Rower:Kross
Dane wycieczki:
63.48 km (2.00 km teren), czas: 03:37 h, avg:17.55 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hTemperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Kalorie: (kcal)
K o m e n t a r z e
Nie ma jeszcze komentarzy.
Komentować mogą tylko zalogowani. Zaloguj się · Zarejestruj się!