Templewo

   W piątkowe popołudnie okazałem się osobą zbędną w domu, ba nawet byłem zachęcany do wyjazdu. Po moich ostatnich codziennych wyjazdach taka dobroć wydaje się podejrzana. 
  Wybrałem się na czterdziestokilometrową trasę Bledzew, Sokola Dąbrowa, Nowa Wieś, Templewo, Goruńsko i od Bledzewa z powrotem po wcześniejszych śladach. Taka pętla trochę przypomina lasso. Już w trakcie jazdy przyszedł mi do głowy plan poprawienia śladu na mapie, zamiast wracać do Bledzewa skręcam w leśną drogę przeciwpożarową do jeziora Czystego, dalej przeprawy przez Strugę Jeziorną, Obrę i pod Rojewo. W ten sposób ominąłem Bledzew i wróciłem do domu z zupełnie innego kierunku.

  Na początku XX wieku na skraju tego niesamowitego lasku stał dom młynarza. Lasek z gąszczem pnączy ma powierzchnię kilkudziesięciu arów. W ubiegłym roku podczas przebudowy drogi spod roślinności odsłonięto fundamenty i piwnice tego siedliska. Jeszcze dwa lata temu w głębokim wąwozie nad którym pochylały się stare potężne drzewa z odsłoniętymi korzeniami prowadziła w dół do Strugi Jeziornej  równie niesamowita droga. Dziś po przebudowie straciła swój dawny urok, chociaż również może się podobać.


  Po napełnieniu zbiornika bledzewskiej elektrowni poziom lustra wody podniósł się o blisko osiem metrów i w korycie rzeczki mieści się teraz cofka zalewu i rozlewiska ciągnące się aż do jeziora Chycińskiego.
   Najtrudniejsza do pokonania okazała się sześciokilometrowa część drogi ciągnąca się od mostku na Strudze aż do szosy międzyrzeckiej. Okazało się że moja wczorajsza intuicyjna niechęć do dróg gruntowych nie była bezzasadna.  

   A tytułowe Templewo do którego nawet nie miałem potrzeby wjeżdżać było tylko miejscem w którym przestałem się oddalać od domu.