Kijewice i Murzynowo

   Dziś chciałem sprawdzić na jakie odległości mogę sobie już pozwolić po pracy aby nie wracać całkowicie po zmroku. Okazuje się że o tej porze zimy odległość ta oscyluje wokół 20 km. Akurat starczy do Murzynowa z małymi obocznościami. Wybrałem spokojną drogę gruntową prowadzącą przez Kijewice. Wjazd na nią umiejscowiony jest obok składnicy drewna i byłej stacji kolejowej Skwierzyna Gaj. Skorzystałem z okazji aby zobaczyć w jakim stanie jest drugi z naszych zbędnych mostów kolejowych. Wjazd oczywiście zabezpieczony gustownym parkanem z żerdek, chętni do bliższego zapoznania się z konstrukcją mogą skorzystać jednak z sporej dziury.

   Jak na poprzednim z mostów na tym również ostał się jeno szkielet, z góry bardziej ażurowy niż wydawałoby się patrząc na niego z boku. Most ma podobną funkcję jak betoniak z wczorajszego wpisu. Pozwala odpływać nadmiarowi wody w czasie wylewów Warty. W przeciwnym wypadku nasyp kolejowy działałby jak zapora.

   Droga do Kijewic w lepszym stanie niż oczekiwałem tego po zimie. W lesie za stacją spodziewałem się błota i kałuż, okazało się że jest zupełnie sucho i gładko. Same Kijewice nic ciekawego, dwa domy mieszkalne i ferma gęsi w budynkach folwarcznych. Dziś nie widziałem żadnej gąski, pewnie będą dopiero wiosną. Za Kijewicami w starorzeczu Warty znajduje się zespół okazałych dębów "Kijewickie Kerki" dziś jednak nie skręcam w ich kierunku. Czas goni bo chciałem jeszcze w Murzynowie zaglądnąć na rodowy cmentarzyk rodziny Delius. Deliusowie byli międzywojennymi posiadaczami majątku w Murzynowie, a jeden z braci miejscowej cegielni. Nie ma na tej nekropolii śladów po jakichkolwiek nagrobkach, być może że w ogóle nie zdążono dokonać tam żadnych pochówków. Na leśnej polance za starym ewangelickim cmentarzem pozostał tylko okazały granitowy krzyż z napisem informującym że miejsce to przeznaczono do wiecznego spoczynku członków rodziny Delius.

Po powrocie na szosę akurat zaczął się zmierzch. Do Skwierzyny udało się wrócić tuż przed zmrokiem.